Op verzoek van onze lezers doet MOZA onderzoek naar feiten en fabels in de Molukse gemeenschap.Deze week zoeken we het volgende uit: Was er bij aankomst van de Molukkers in Nederland sprake van ontslag op staande voet? En waar kregen de KNIL-militairen hun ontslag?

De overheid werkt samen met de Indische en Molukse gemeenschap aan een collectieve erkenning. Hiermee wil de overheid erkenning geven voor wat de gemeenschappen hebben meegemaakt en daarmee laten zien wat de Indische en Molukse gemeenschap betekenen voor Nederland.

De Wet betreffende de positie van de Molukkers uit 1976 regelt het recht op verblijf die ook Nederlandse staatsburgers bezitten. De reden dat dit via een speciale regeling gebeurde, had juist te maken met de manier waarop Molukkers zijn gebracht en de rol van de Nederlandse regering daarin. Tot de dag vandaag zijn er mensen die onder deze wet vallen.

De Nederlandse regering voerde vanaf de jaren vijftig van de vorige eeuw een intensief emigratiebeleid. Dit staat in schril contrast met het Nederlandse immigratiebeleid en de afwikkeling van de positie en demobilisatie van ‘inheemse Nederlandse onderdanen’, zoals de Molukkers

De Wet Rietkerk-uitkering uit 1986 regelt op aanvraag de toekenning van een jaarlijkse uitkering. De jaarlijkse netto uitkering is € 907,56. Uit het laatst beschikbare jaarverslag blijkt dat er in 2020 nog slechts 414 uitkeringen zijn gedaan.

Staatloos zijn betekent dat geen enkel land volgens zijn wetgeving de ingezetene als zijn onderdaan beschouwt. Een groep Molukkers heeft in het verleden bewust afgezien van de Nederlandse nationaliteit. In de Wet betreffende de positie van Molukkers is geregeld dat deze groep Molukkers toch een reisdocument kan aanvragen met de vermelding ‘behandeld als Nederlander’.

Uit kamerstukken is af te leiden dat er in 2017 1.289 personen waren die ingeschreven staan in de basisregistratie personen (BRP) met de vermelding dat zij als Nederlander worden behandeld. Dit gaat over staatloze Molukkers.