Foto 1
Al sinds mijn kleutertijd voel ik me ontheemd in Nederland. Later versterkten externe factoren dit gevoel. Ik zag het verdriet, de pijn en boosheid van mijn opa en vader richting Nederlanders. Dit maakte als kind diepe indruk op mij. Ik voelde mij vervreemd van school en de maatschappij. Het was niet dat ik depressief was, maar ik vroeg mij dagelijks af wat ik hier in Nederland deed. Sinds ik kinderen heb gekregen is dit minder geworden, maar een thuis zal Nederland nooit worden. Een thuisgevoel heb ik alleen op de Molukken. Het is een spirituele connectie met het land van mijn voorouders, alsof ik met een navelstreng verbonden ben. Ik was zeven toen ik voor het eerst naar de Molukken ging. Alles viel toen op zijn plek. De manier waarop ik door mijn familie werd verwelkomd en in de armen werd gesloten, bevestigde dat ik eindelijk thuiskwam.