Foto 1
Als zevenjarig meisje was ik getuige van de ontruiming van kamp Vaassen. Zo’n vijfhonderd politiemannen werden ingezet bij deze gewelddadige actie, waarbij een aantal nog bewoonde barakken met tanks werden platgewalst. Dat was een traumatische gebeurtenis, voor onze gemeenschap één van vele. De kleine vierduizend KNIL-militairen die in 1951 in Nederland aankwamen, hadden alle gruwelen van acht jaar oorlog vers in het geheugen. Hier in Nederland werden zij ontslagen en weggezet in kampen, waar razzia’s werden gehouden en militairen werden gevangengezet om ze mentaal te breken. Dat zijn verhalen waar je bijna nooit over hoort.

De tweede generatie groeide op onder deze omstandigheden. Velen vereenzelvigden zich met hun ouders. De pijn van hun ouders was ook hun pijn. Ook zij hebben last van psychisch lijden. Dit uitte zich onder andere in drugsproblematiek. De derde en vierde generatie erfde deze pijn. Onbewust en onbedoeld werd het doorgegeven. Nu moeten wij leren ermee om te gaan en onszelf op orde te brengen, alleen dan stoppen we met het doorgeven van trauma’s.