EXPOSITIE MENA
Vrouwen voor Vrede op de Molukken
Farida van Bommel – Pattisahusiwa
Vught, 1952
Foto 1
Geschokt en verbijsterd zaten mijn moeder – Neila Pattisahusiwa – Pelupessy – en ik op de bank toen we op het journaal de beelden van de onlusten op de Molukken tussen moslims en christenen zagen. We konden de eerste seconden geen woord uitbrengen. Alles in mij kwam in opstand door wat ik zag. Toen dominee Zeth Mustamu mij kort daarna vroeg om als Molukse moslima te spreken op een manifestatie bij het Vredespaleis zei ik daarom volmondig ja. Het jaar erop werd ‘Vrouwen voor Vrede op de Molukken’ opgericht. Vera Tentua (vrouw van dominee Mustamu) en ik (vrouw van imam Abdulwahid van Bommel) werden het gezicht van de stichting. De eerste vijf jaar organiseerden we bijeenkomsten in Nederland om hier de onderlinge vrede tussen Molukse moslims en christenen te bewaren. Toen eenmaal het vredesproces op de Molukken begon, zijn we daar – in samenwerking met lokale organisaties – projecten gestart in het kader van VN-resolutie 1325. Deze spoort leiders in conflictgebieden aan om lokale vrouwen in te zetten voor conflictpreventie en vredesopbouw. Zonder vrouwen geen vrede.
Foto 2
Een koran. De burgeroorlog, die van 1999 tot 2004 duurde, heeft diepe wonden achtergelaten bij zowel de islamitische als christelijke gemeenschappen. In deze moeilijke tijd heeft het Heilige Islamitische Boek troost geboden aan Farida Pattisahusiwa en haar aangespoord het goede te doen. Vooral vers 14 van Soera 49 gaf haar kracht: “O mensen, Wij hebben u uit man en vrouw geschapen en Wij hebben u tot volkeren en stammen gemaakt, opdat u elkander moge kennen. Voorzeker de godvruchtigste onder u is de eerwaardigste bij Allah. Voorwaar, Allah is Alwetend, Alkennend”. Dit vers erkent verschillen tussen gemeenschappen. Voor Pattisahusiwa een uitnodiging om van elkaar te leren en interesse in elkaar te tonen, zodat men geen vreemde voor elkaar blijft en elkaar – ook onder zware omstandigheden – erkent als broeders en zusters.
