We moedigden Molukse wandelaars aan in Nijmegen: ‘Deze wandelaars zijn vrienden voor het leven’
Deze fotoserie wordt je aangeboden door MOZA
© Alle foto’s Kaja Sariwating
Dit soort fotoreportages kunnen we alleen mogelijk maken met jouw financiële hulp. Benieuwd naar meer foto’s? Bekijk ook eens onze beeldbank
Eerder schreven we al over de verschillende Molukse wandelaars die voor een goed doel de Nijmeegse 4daagse lopen: waaronder de speedboot voor Kariu. Verschillende ervaren Molukse wandelaars zijn uitgevallen. We gingen daarom met Andre Leatomu van Stichting Kariu op stap om de wandelaars aan te moedigen. Om een flesje water of iets lekkers te geven. En om te zien hoe hier herinneringen worden gemaakt.
Seng ada orang
We gingen met de auto rechtstreeks naar Gennep. De wegen zijn alleen overal vakkundig afgezet. De laatste wandelaars slenteren voorbij in Gennep. Maar geen Molukse wandelaars meer te bekennen. De route via Gennep is uitsluitend voor de wandelaars die de afstand van 50 kilometer lopen. Die moeten haast maken om zich op tijd te voegen bij de reguliere route. “Wat gaan we doen?”, vraag ik aan Andre. Andre: “Seng ada orang. Volgende dorpje maar beginnen.”
Tekst gaat door onder de foto’s
Aaldonk is het bingo
We beproeven ons geluk in het dorpje Aaldonk, net voorbij Ottursum op nog geen 15 minuutjes rijden van de vorige plek. Voor de wandelaars is dit een doodsaai stuk en toch weer een dik uur lopen. “Een stuk om je ook op stuk te lopen”, zegt Ferry Rinsampessy. De routenier sluit zich bij ons aan om ook mensen aan te moedigen. “Daar, in de verte!”, roept Andre. De eerste Molukse wandelaars slenteren voorbij. Eigenlijk zijn het de laatste wandelaars van deze rode-route voor de 50’ers. Wederom een wandelaar die voor een goed doel loopt. Het blijkt om een teamlid van Rit & Rock voor de Molukken te gaan. Ze zamelen geld in voor kansarme kinderen op de Molukken.
Tekst gaat door onder de foto’s
Flesjes water en telefoon opladen
“We gaan weer verder,” roept een stem in de verte. De volgende groep wandelaars dient zich aan. Een aantal van de groep wandelaars zamelt ook geld in voor Kariu. Andre is niet enkel gekomen om aan te moedigen, maar ook om te ondersteunen. “Hebben jullie ook water? Mijn water is op”, zegt wandelaar Simon Pattinasarany. De waterreserves worden aangevuld. De lange broek maakt plaats voor een korte. Telefoons een paar procent opgeladen. “Mijn vrouw kan bellen”, vertelt een wandelaar. “We zien jullie in Nijmegen, selamat!”
Tekst gaat door onder de foto’s
Tekst gaat verder onder het filmpje
Eerbetoon en bijkletsen
Het wordt steeds lastiger om op de nieuwe locatie aan te komen. De snelste weg daar naartoe lopen namelijk de wandelaars. Via Duitsland komen we 20 minuutjes later aan in Breedeweg waar de wandelaars van de verschillende afstanden weer dezelfde route volgen. Ik sta er nog geen minuut of Jeanette passeert. “Nee, ik loop dit jaar niet mee. Maar wat staat er op je shirt?” Jeanette antwoordt: “We lopen samen”, wijzend naar de achterkant van haar shirt waar wandelmaatje Evert opstaat. Haar wandelmaatje is eerder dit jaar plotseling overleden. Zo is Evert er dit jaar toch ‘gewoon’ bij.
Tekst gaat door onder de foto’s
Wederom veel gezelligheid
Het is drukker op deze locatie. De weg smaller. Het nodigt meer uit om praatjes te maken met de Molukse wandelaars. Net als in Bemmel op dag 1 wordt er veel bijgekletst. En geknuffeld. Esther Ohello stopt nog even bij ons groepje. Ze haalt ook geld op voor het Molukse kerkgebouw in Lunteren. De wandelaars komen en gaan.
Tekst gaat verder onder het filmpje
De wandelaars houden iedereen op de hoogte van de laatste ontwikkelingen. “Mijn broer is al uitgevallen, helaas.” Maar de groepjes wandelaars gaan in een nieuwe samenstelling gewoon weer verder. Samen, als nieuwe wandelmaatjes. Schouder aan schouder. Volop nieuwe herinneringen maken. Op weg naar de Via Gladiola. You never walk alone.
Hieronder nog meer foto’s van de derde wandelwagen
*vanwege de leesbaarheid van dit artikel zijn aanspreektitels als tante, oom, bung en usi weggelaten in de tekst
