Waarom we vaker naar (Molukse) theatermakers moeten gaan
Dit artikel is mede mogelijk gemaakt door Noreen Tatuhey en Menno Bandini
© Alle foto’s Kaja Sariwating/MOZA
Noreen Tatuhey en Menno Bandini nodigden MOZA uit voor het event Stille Kracht in het ZIMIHC theater in Utrecht op 18 maart: een mix van ademwerk, hypnose en de Molukse tifa. Het theaterevent stond geheel in het teken van het bewuster worden van het onbewuste. Wat viel mij op?
Theater wordt diverser vanwege de (Molukse) makers
Onze generatie is nou niet bepaald een fervente theaterganger. Als we al een avondje cultureel doen, is dat al snel een concertbezoek of een filmavond. Theater is voor mensen van middelbare leeftijd. Althans, dat is het beeld dat ik heb in mijn hoofd van theater. Maar dat beeld is achterhaald of in ieder geval aan het veranderen. Adzalku, Aan de andere kant, Gelukzoekers op Sumatra en Stille Kracht: het zijn allemaal toffe voorstellingen die minstens zo spectaculair zijn als een concert of filmavond.
Het theateraanbod inclusief de makers wordt dus diverser. Dit is het perfecte moment om je eens te verdiepen en maar gewoon te gaan. Om je al een beetje op weg te helpen heb ik een fijne selectie van verschillende voorstellingen op een rijtje gezet in de agenda. Ik beloof je: je zult er geen spijt van krijgen.
Je leert elkaar (opnieuw) kennen
Nog even over dat publiek bij Stille Kracht. Te beginnen met de mensen die er waren. Het zijn allemaal mensen die openstaan voor hetzelfde. Sterker nog: in mijn geval zag ik ook veel bekenden waarvan ik totaal niet had gedacht dat ze hier naartoe zouden gaan.
Na afloop van de voorstelling breng je wat tijd met elkaar door en weet je dat er 20 onderwerpen zijn waar je hetzelfde over denkt. Een perfecte basis voor een vriendschap. Of het inblazen van nieuw leven in oude vriendschappen.
Ik zag namelijk mensen die ik al 20 jaar niet had gezien, ik leerde nieuwe mensen kennen en met mensen die ik regelmatig zie had ik toch echt nieuwe gespreksstof. Toen de derde persoon aan mij vroeg wat ik ervan vond gooide ik het roer om: “Wat ga jij voortaan anders doen?” Een week later ben ik nieuwe contacten rijker. En met sommige mensen ga ik snel bellen.
Waarom je samen naar het theater moet
Al een paar dagen had ik last van spanning. Zin om naar Stille Kracht te gaan, maar ook spannend. Want wat kan je verwachten? Onderweg naar Utrecht benadrukte ik nog maar eens dat we ‘gewoon een leuke avondje’ ervan moesten maken. Even totaal ontspannen op een manier die ons onbekend was. Mijn partner keek me aan en wist precíes wat ik bedoelde.
Noreen deelde stukjes theorie en vertelde hoe je dat in praktijksituaties kan inzetten. Maar niemand kent mijn (werk)schema zo goed als mijn naasten, zoals mijn eigen vrouw. In de auto terug naar huis gingen we de diepte in: op zoek naar onze eigen stille kracht. Stille Kracht heeft gezorgd dat we in de kleine dingen (willen) laten zien wie we zijn. Dat met elkaar kunnen delen voegt iets toe.
Hierdoor lukt het ook om elkaar feedback te geven, juist omdat we zoveel tijd doorbrengen samen.
Oefenen achter m’n laptop
Wat is die stille kracht? Wat kan je daarvan leren? Hoe kan je dat in het dagelijkse oefenen. En wat levert dat je op? Noreen Tatuhey opende het event op persoonlijke en energieke wijze. Blijkbaar heb ik de persoonlijke ervaring van een ander nodig om mezelf bewust te maken. Dat maakt mij aan de ene kant trots, maar vooral de andere kant minder angstig om daar bewuster mee om te gaan.
Want we snappen het toch allemaal heel goed en vinden regelmaat, rust en reinheid allemaal heel belangrijk. Toch schiet het er soms (onbewust) bij in. Terwijl het onbewuste juist een ontzettend belangrijk onderdeel van je leven is. Met Stille Kracht hebben we geleerd, geoefend, gezien en gehoord.
Een dag later waren mijn vrouw en ik zichtbaar onze stille kracht aan het (her)ontdekken. Ikzelf bewuster van de invloed van mijn ademhaling, juist omdat ik veel achter een laptop zit. En zij door de dag te starten met yoga. Iets wat haar bekend is, maar wat soms niet lukt door de drukte.
Theater dat je raakt
Heb je Rasta Rostelli weleens gezien? Ik wel. Ik heb als kind in de jaren ’90 Europa’s bekendste hypnotiseur regelmatig op de televisie voorbij zien komen. Dat heb je goed gelezen: ik heb het weleens gezien op televisie, maar ik ben nooit eerder naar een hypnotiseur geweest. Laat staan wat zoiets voor mij zou kunnen betekenen.
Toen Menno Bandini op het podium kwam was ik snel onder de indruk. Logisch, want hij weet heel goed de aandacht te houden met zijn show. Het blijft spannend hoe de stem van de hypnotiseur tot je doordringt: ‘Mijn wens is die van jou, jouw wens is die van mij. Ik leen je mijn superkrachten, alleen vandaag’. Keer op keer. Je ziet dat de hypnose bij een aantal deelnemers begon te werken.
Dat de hypnotiseur overtuigde in de hele zaal merkte ik toen hij zei: wie heeft er faalangst of podiumangst en wie wil daarvan af? Hij had zo’n 15 deelnemers nodig voor op het podium, maar een derde van alle bezoekers stormde vrijwel meteen naar het podium. Na mijn eerste hypnose-show begrijp ik hypnose nog steeds niet helemaal. Maar om mensen te zien die zich kwetsbaar opstellen om vooruit te komen, ja dat komt wel binnen. De ontmoeting tussen de makers en het publiek. Het vormt. Het raakt. Dat komt, doordat het echt is.
Noreen Tatuhey (Utrecht, 1977) runt haar eigen Ademcoaching Praktijk in Utrecht en geeft sinds 2021 Adem-/healingmasterclasses voor de Molukse gemeenschap: Merantau geheten.
Menno Bandini (Rotterdam, 1979) is als enige in Nederland opgeleid door de grootmeester Rasti Rostelli en is twee jaar lang met hem op tour geweest. Naast het geven van Hypnoseshows runt Bandini zijn eigen Hypnotherapiepraktijk in Rotterdam.
