Het is zover! Ik ga mijn eerste korte film maken als onderdeel van De Ontmoeting. Voor de realisatie van deze komische en absurdistische film heb ik jouw hulp hard nodig.

Het verhaal

Het verhaal gaat over de flamboyante Gospel koorleider Petrus, woonachtig in de grote stad. Vanwege een gebeurtenis (die houden we nog even geheim!), moet Petrus terug naar het dorp waar hij is opgegroeid om samen met zijn vader Marius een katholieke kerkdienst bij te wonen. Petrus komt nog regelmatig in het dorp om zijn familie te bezoeken maar geniet van zijn leven in grote stad. In het dorp lijkt het namelijk wel of de tijd heeft stil gestaan. Alles gaat al jaren hetzelfde, zo ook de kerkdienst.

De dienst begint en zoals altijd nemen Petrus en zijn vader plaats in de kerk. De dienst is zoals verwacht, enorm ingetogen & stiff . Plotseling ziet Petrus tot zijn grote verbazing 'zijn' kleurrijke Gospelkoor binnenkomen. Petrus weet even niet waar hij het moet zoeken. Hij weet namelijk hoe groot het contrast is tussen 'zijn' manier van geloof belijden en die van zijn vader. Terwijl de kerkdienst doorgaat en zijn vader zich van niks bewust is start het Gospelkoor geheel onverwachts met zingen, tot groot plezier van de aanwezigen, behalve vader Marius.... Wat gaat Petrus doen? Durft hij patronen te doorbreken en doet hij mee met 'zijn' koor? Of blijft hij vasthouden aan de tradities van zijn vader?

Waarom deze film?

Mijn Molukse gemeenschap hecht veel waarde aan muziek, zang en dans. Al eeuwenlang gaan we als het ware ‘dansend’ door het leven. Muziek is tevens een tool om jezelf emotioneel te uiten. Wat je niet onder woorden kan brengen, kun je via muziek wel doen. Dit geldt niet alleen voor mij, maar voor velen in de Molukse gemeenschap. Rapper Jiggy Dje zei ooit in zijn muziek: Maar het zit in m’n DNA. Als m’n vader niet wilde praten, pakte hij zijn gitaar.

Maar als we hier zoveel waarde aan hechten, waarom is het geloof dan juist niet zo? Ik ben zelf katholiek opgegroeid en de kerkdiensten waren nou niet bepaald swingend. Het was stil en ingetogen. Ik ben van mening dat gospel bijvoorbeeld beter bij ons past als gemeenschap. Veel meer open, meer swingend en dus ook ruimte om jezelf kwetsbaarder op te stellen. Toch zien we dat we het geloof al honderden jaren op dezelfde manier beleven.

Zodoende kwam mijn vraag: “Hoe kan het dat, zelfs na 350 jaar kolonialisme, we nog vasthouden aan dezelfde manier van geloofsuitoefening?” Don’t get me wrong. Het gaat niet zozeer om het geloof, maar eerder om de praktische uitvoering ervan. De unieke talenten en culturele rijkdom van mijn gemeenschap, staan haaks op hoe het geloof in Nederland wordt uitgevoerd. Hier wilde ik iets mee doen. Niet om het geloof in twijfel te trekken, maar om het geloof te bevragen en te kijken hoe het anders kan worden uitgeoefend. In grote lijnen is de vraag ook: Is dit hoe we het altijd doen? Of is het ooit bedacht met de bedoeling dat het zich zou ontwikkelen in de loop van de jaren?

En dit geldt niet alleen voor de Molukse gemeenschap. Ik ben namelijk ervan overtuigd dat deze vraag relevant is voor elke generatie. Iedereen heeft hier ooit wel eens mee te maken gehad of zal er in de toekomst mee te maken krijgen. De normen en waarden die onze ouders van hun ouders hebben geërfd, passen soms niet in de tijdsgeest waarin zij hebben geleefd. Wanneer zij deze normen en waarden aan ons doorgeven, kan dit soms leiden tot botsingen of meningsverschillen, simpelweg omdat het niet aansluit bij de tijd, de cultuur, of omdat de normen en waarden niet passend waren voor die familie, omgeving, of cultuur. Vooral generatiegenoten van kleur hebben hier mee te maken;

Ten slotte gaat de film over een vader-zoonrelatie. De zoon denkt blauw, de vader denkt groen. Ze worden daarmee geconfronteerd; hoe gaan ze ermee om? Komt er verzoening? Begrijpen ze elkaar? Negeren ze het? Uiteindelijk is dat de essentie van mijn korte film: doorbreken van patronen, het zien van verschillende perspectieven en elkaar accepteren voor wie je bent.

Wie gaat deze film maken?

Dat ben ik, Morris Maturbongs. Ik ben regisseur en scenarist van deze film. Ik ben een aantal jaar werkzaam als regisseur voor voornamelijk commercials. Ik wil me meer gaan focussen op verhalen die mij persoonlijk het meest aanspreken. Mijn Molukse achtergrond is daarbij een belangrijk inspiratiebron: De Molukse cultuur is rijk aan verhalen die verteld moeten worden. Dit is ook m'n eerste fictiewerk en ik kan niet wachten om dit te realiseren en jullie te empoweren, wakker te schudden en bovendien te amuseren.

De productie ligt in handen van Pastrami Film Co.en realisatiepartner EO. Met deze twee partijen is dit een waar dreamteam.

Waar gaat je bijdrage naar toe?

Denk aan kosten zoals locaties, apparatuur, art, kostuums, repetities, catering & reiskosten. Wij kunnen in ieder geval elke bijdrage gebruiken en willen jullie alvast bedanken hiervoor. Doneren kan via deze pagina en wordt enorm gewaardeerd!!!

Morris & het team